Zasady dokonywania rozliczeń za zaopatrywanie w wodę i odprowadzanie ścieków
Podstawę prawną w tej sprawie stanowi ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Przepis artykułu 27 tejże ustawy w szczegółowy sposób określa zasady dokonywania rozliczeń za zaopatrywanie w wodę oraz odprowadzanie ścieków. Zgodnie z regulacją zawartą w tym przepisie podstawą do dokonania rozliczenia są wskazania wodomierza głównego. W przypadku braku urządzenia pomiarowego ustalenie zużycia wody jest dokonywane w oparciu o przeciętne normy zużycia wody. Ostatnia dość lakonicznie sformułowana podstawa ustalenia zużycia wody została doprecyzowana mocą rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. Nr 8, poz. 70).
Ustawowa delegacja do wydania tego rozporządzenia została określona w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Zgodnie z treścią tej delegacji Minister Infrastruktury został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia przeciętnych normy zużycia wody dla poszczególnych odbiorców usług. Delegacja wskazuje ponadto, że normy te mają stanowić podstawę ustalania ilości pobranej wody i ilości odprowadzonych ścieków w razie braku wodomierza, biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych odbiorców usług oraz wskaźniki średniego zużycia wody określone w szczególności dla gospodarstw domowych, usług oraz innej działalności w miastach i wsiach.